Κόκκινη γραμμή η σωτηρία της χώρας ή των πολιτών;

Υπογραφή: Χρήστος Καψάλης

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν' οι κάμποι, τα ψηλά βουνά... Μήπως πρέπει να σκεφτούμε και την εκδοχή η Ελλάδα να είναι οι έλληνες, οι πολίτες όλοι, εσείς και εμείς; Μήπως για να σώσουμε την πατρίδα μας, όπως λέει και ο πρωθυπουργός οριοθετώντας την κόκκινη γραμμή σε αυτό το, πολλαπλώς ερμηνευόμενο, σημείο, επιβάλλεται πρωτίστως να σώσουμε τους πολίτες της από την φτώχεια και την ανεργία; Μήπως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι «σωτηρία» χωρίς συνθήκες και ευκαιρίες ανάπτυξης για τους πολίτες, οδηγεί σε περιβάλλον κερδοσκοπικών ευκαιριών μόνο για τους «έχοντες» και σε ανάπτυξη ολιγαρχικού τύπου;

Μήπως πρέπει η κόκκινη γραμμή να προστατεύει και να επιβραβεύει όλους όσους μέχρι σήμερα μόχθησαν με κόπο και νόμιμες διαδικασίες να τα βγάλουν πέρα; Διότι αν όλοι αυτοί συνθλιβούν ανάμεσα στις συμπληγάδες της υψηλής φορολογίας, της ημιθανούς αγοράς,  της κερδοσκοπίας των τραπεζών και του ασταθούς περιβάλλοντος, τότε ποιοι θα επιβιώσουν και θα αναδυθούν δυνατότεροι, ανάμεσα στα πτώματα των υπολοίπων;

Όσοι μπορούν να αντέξουν και να επενδύσουν, όπως η ελεύθερη αγορά επιβάλει, στην αδυναμία εκείνων που θα σωριάζονται γύρω τους, είναι η απάντηση. Και μήπως, αρκετοί από αυτούς δεν έχουν συσσωρεύσει κεφάλαια διαπλεκόμενοι, φοροδιαφεύγοντας, ή χρησιμοποιώντας άλλους παράνομους ή παράτυπους τρόπους εύκολου πλουτισμού; Με ποιο τρόπο θα εξασφαλίσει η κυβέρνηση, ότι η χώρα δεν θα ανακατασκευαστεί με πρωτεργάτες εκείνους που μέχρι τώρα πριόνιζαν τα θεμέλιά της;

Επιπλέον, η κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει:

-Οι τράπεζες θα πάρουν άλλα 10 δις για να στηριχθούν. Τι θα γίνουν όμως αυτά; Μπόνους των μεγαλοστελεχών, μερίσματα των μετόχων, κεφάλαιο ασφαλείας για τις επισφάλειες τους ή θα διοχετευθούν στην αγορά που αναζητά τα ψιχία ρευστότητας όπως ο ναυαγός το σωσίβιο;

-Θα έχουμε νέα οδυνηρότερα μέτρα μετά από κάθε τριμηνιαίο έλεγχο της τρόϊκας και αν ναι, που έχει τοποθετηθεί η κόκκινη γραμμή αντοχής των πολιτών και της πραγματικής οικονομίας;

-Σε πόσο χρονικό διάστημα υπολογίζεται ότι θα ξεπληρωθεί το χρέος ή έστω το μεγαλύτερο ποσοστό του;

-Πως θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα ανεργίας ή πιο κομψά, αδυναμίας απασχόλησης, των νέων, αφού το δημόσιο δεν θα προσλαμβάνει, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις θα κλείνουν ή έστω θα απολύουν και οι εργαζόμενοι (βάση του νέου ασφαλιστικού) θα βγαίνουν στη σύνταξη με πολύ πιο αργούς ρυθμούς;

-Με ποιο τρόπο και πότε η κυβέρνηση θα υλοποιήσει τις δύο σημαντικότερες προεκλογικές της υποσχέσεις: Ότι όλοι θα πληρώσουν ανάλογα με τις δυνατότητές τους και ότι θα απλώσει ένα δίχτυ ασφαλείας γύρω από τους πλέον αδύναμους;

Οι ειλικρινείς απαντήσεις σε αυτά τα αυτονόητα  ερωτήματα είναι δυνατόν να ξεδιαλύνουν, μερικώς έστω, την ομίχλη που καθιστά ανασφαλές το ελληνικό περιβάλλον και εμποδίζει κάθε επενδυτική διάθεση και πρωτοβουλία, μικρή ή μεγάλη.

Διαφορετικά, κι αυτές οι σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές που με ταχύτητα προωθεί η κυβέρνηση θα χάσουν την αξία τους και θα αυτοκαταστραφούν μπροστά στην ανέχεια των πολιτών και την συνεπακόλουθη οργή τους.