Υπογραφή:Αθανασία Μπαξεβάνη
Από την άλλη, σε μια εποχή που ο «ωχαδερφισμός» και η εσωστρέφεια, αποτελούν κυρίαρχη έκφραση αντιμετώπισης των οξυμμένων προβλημάτων για κάθε νοικοκυριό, δεν είναι λίγο να ξεκινούν κατακαλόκαιρο, μερικές χιλιάδες άνθρωποι με προορισμό την Αθήνα, προκειμένου να συζητήσουν για την πολιτική , την κρίση και τη συνεισφορά του κόμματός τους στην έξοδο από αυτή. Χίλιοι τριακόσιοι περίπου άνθρωποι συγκεντρώθηκαν από όλη την Ελλάδα για το συνέδριο του ΣΥΝ, υπολογίζω ότι θα ξεπεράσουν τις 2.000 οι σύνεδροι της ΝΔ (δεν έχουν ανακοινωθεί επίσημα αριθμοί). Το γεγονός ότι αρχίζει σε δυο μέρες το συνέδριο των Οικολόγων Πρασίνων και δεν έχουν ανακοινώσει, έστω στην ιστοσελίδα τους, ποιοι (με την έννοια της εκπροσώπησης και όχι των φυσικών προσώπων) και με ποιες διαδικασίες συμμετέχουν ως σύνεδροι, απλώς σημειώνω ότι δεν παίρνει θετικό πρόσημο για τον τρόπο λειτουργίας τους.
Επειδή όμως στα συνέδρια το μείζον θέμα είναι η χάραξη της πολιτικής όπως θα προκύψει από το κείμενο της πολιτικής απόφασης που θα ψηφίσουν τα μέλη (για να υλοποιήσουν δεσμευτικά οι νεοεκλεγέντες στα όργανα) θα κάνω ορισμένες παρατηρήσεις. Και ας παρεξηγηθώ. Δηλώνω όμως εκ των προτέρων, ότι με περισσή υπομονή διαβάζω τα πολιτικά κείμενα, τις αποφάσεις και τις ομιλίες των συνέδρων, πράγμα που κατά τεκμήριο θεωρείται πολύ κουραστικό από τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών κάθε κόμματος. Λέω λοιπόν…
Δεν μπορεί να είμαι σύνεδρος στο συνέδριο της ΝΔ και να μη ζητήσω να αναλυθεί ξεκάθαρα και να διατυπωθεί σαφώς στο τελικό πολιτικό κείμενο, ποιο ακριβώς είναι το «μίγμα πολιτικής» που προτείνει ο πρόεδρος του κόμματος. Για μια άλλη οικονομία, από κάποιους πρέπει να τα πάρεις για να τα δώσεις σε κάποιους άλλους. Αυτό είναι μείζον πολιτικό θέμα και είναι το συνέδριο ενός κόμματος που καθορίζει εν τέλει, ποια κοινωνική πλειοψηφία καλείται να εκφράσει ιδεολογικά και πολιτικά. Να το απαντήσουν όμως σαφώς. Όχι άλλη πλειοδοσία…
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τους Οικολόγους Πρασίνους. Ιδιαίτερα στην παρούσα φάση, όπου το κόμμα ξέφυγε από την έκφανση των Οικολογικών Κινήσεων μονοθεματικής ή τοπικής εμβέλειας, πρέπει ως κόμμα να ξεκαθαρίσει το ιδεολογικό του υπόβαθρο και τα συμφέροντα ποιάς κοινωνικής ομάδας είναι αποφασισμένο να εκφράσει. Μάλιστα τώρα περισσότερο από ποτέ, καθώς όλα τα κόμματα θυμήθηκαν να βάλουν το «πράσινο» στην ατζέντα τους. Είναι πιο καθαρό να λες ότι σε ταξική κοινωνία δεν μπορεί να υπάρχει αταξική οικολογική πολιτική, όπως λέει ευθαρσώς στην απόφαση του πρόσφατου συνεδρίου του το ΚΚΕ, παρά να είσαι και με «όλους». Αυτό θα απαιτούσα να ξεκαθαριστεί στο συνέδριο του κόμματος, εάν ήμουν σύνεδρος. Γιατί μόνο έτσι θα ήξερα εάν συμφωνώ ή διαφωνώ.
Και μια και αναφέρθηκα στο συνέδριο του ΚΚΕ, να προσθέσω ότι πουθενά στην πολιτική του απόφαση δεν απαντάται το ερώτημα πώς σε μια Ελλάδα που αριθμητικά η εργατική τάξη, έστω και η φτωχή αγροτιά, δεν αποτελούν την πλειοψηφία της κοινωνίας, μπορεί η λαϊκή εξουσία της τάξης αυτής να είναι επ΄ωφελεία ολόκληρης της κοινωνίας. Και φυσικά δεν γνωρίζω εάν συζητήθηκε -διότι στο γραπτό κείμενο δεν αποτυπώθηκε - γιατί ο «κρατισμός» των μέσων παραγωγής, των τραπεζών κλπ, συνεπάγεται πρόοδο και ευημερία για το λαό, καθώς ιστορικά δεν επιβεβαιώνεται.
Όσο για το τραυματικό συνέδριο του ΣΥΝ, όπου τόσα γράφηκαν για τα πρόσωπα και τις σχέσεις του ΣΥΝ με τον ΣΥΡΙΖΑ, το τελικό κείμενο της απόφασης ως προϊόν συγκερασμού των απόψεων και των τάσεων, αφήνει κρίσιμα ερωτήματα αναπάντητα. Ας πούμε, την επόμενη ημέρα, εάν ήμουν ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ και διάβαζα για τα «ρυάκια που πρέπει να γίνουν ποτάμια», θα συμφωνούσα να δώσουμε τον αγώνα με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς στην κάθε χώρα ξεχωριστά αλλά και για να αλλάξουμε την Ευρώπη των καπιταλιστών σε Ευρώπη των εργαζομένων. Θα συμφωνούσα όμως με το να διεκδικήσουμε την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους για την Ελλάδα; Υπάρχει κάποια πολιτική επεξεργασία που να επιβεβαιώνει ότι εάν γίνει αυτό δεν θα πληγούν πρωτίστως τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όπως έλεγε πριν από το συνέδριο ο κ. Τσίπρας; Και αν υπάρχει, γιατί δεν συμπεριλαμβάνεται στο κείμενο της απόφασης, για να δεσμεύει (και να χρεώνει ευθύνες) στο νέο όργανο για ό,τι θα συμβεί στο μέλλον; Εάν πάλι δεν προκύπτει ως δεδομένο, πώς μπορεί να επιδιώκεται «η εναλλακτική μας πρόταση πρέπει να γίνει καθαρή στον κόσμο, με αλλεπάλληλες, συστηματικές και διαρκείς παρεμβάσεις». Θα είναι ο τρόπος παρέμβασης ή η πολιτική πρόταση που θα δημιουργεί τις δυσκολίες;
Θέλω πολύ να βρω πειστική απάντηση σε ένα από τα πολιτικά κείμενα των κομμάτων, για το πώς μπορούμε να βγούμε από την κρίση στην Ελλάδα. Χωρίς να πεινάσουν οι μισθωτο, χωρίς να σβήσουν από το χάρτη οι μικρομεσαίοι, χωρίς να μετακυλήσουμε το αδιέξοδο στα παιδιά μας. Μέχρι στιγμής δεν τη βρήκα και περιμένω τα επόμενα συνέδρια. Στο μεταξύ, γιατί η «καθαρή» φωνή του καπιταλισμού, η φωνή της πρώην αντιπροέδρου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Μιράντας Ξαφά μου ακούγεται ως πιο κοντά στην πραγματικότητα; Είπε ότι εάν «μπούμε σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας, το υπόλοιπο του δανείου των 110 δις ευρώ θα χρησιμοποιηθεί για να αποζημιώσει τις Ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν στην κατοχή τους ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Αντί δηλαδή να εισπράξουμε εμείς το δάνειο θα το εισπράξουν οι πιστωτές μας...». Και το «κερασάκι» του σχολίου της προς τα κόμματα: «Τα πολιτικά κόμματα δεν μοιάζουν να έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα αυτών που συμβαίνουν γύρω μας. Η Αριστερά αρνείται να πιστέψει ότι η κατάρρευση της οικονομίας οφείλεται στον άκρατο κομματισμό και στην αναξιοκρατία και την αποδίδει σε κρίση του καπιταλισμού. Η ΝΔ αλλά και πολλοί υπουργοί της κυβέρνησης μοιάζουν να συμμερίζονται τις ακατέργαστες προκαταλήψεις της αριστεράς για το ΔΝΤ».
Αλλά επειδή η ίδια διά της ιδιότητάς της μπορεί να μη μας τα λέει καλά για τα πολιτικά κόμματα, μπορούν τα ίδια τα κόμματα να μας τα πουν καλύτερα και εξίσου εύληπτα;…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου