Όχι στις πλάτες των υποψηφίων μαθητών για τις πανελλήνιες...

Υπογραφή:Αθανασία Μπαξεβάνη

Όποια και αν είναι τα δίκαια του αγώνα των καθηγητών, εάν θέλουν να προσφέρουν μια τεράστια ευκαιρία κατασυκοφάντησης των αγώνων όλων των εργαζομένων-δημοσίων υπαλλήλων στην κοινωνία και το άλλοθι στην κυβέρνηση να επέμβει, τότε ναι, ας ψηφίσουν υπέρ της απεργίας, την περίοδο των πανελληνίων εξετάσεων των μαθητών! Και δεν αντιγράφω την κ. Διαμαντοπούλου που μιλώντας ήδη στη βουλή σχολίασε ως αδιανόητο ο καθηγητής «να βάζει την απειλή, όχι στον υπουργό, αλλά ευθέως στον μαθητή». Δεν χρειάζεται πολλά λόγια και οι καθηγητές το γνωρίζουν καλά, ότι όταν ένας γονιός πληρώνει 1.000 ευρώ τουλάχιστον το μήνα για την προετοιμασία του παιδιού του για τις εξετάσεις, όταν διανύει χιλιόμετρα στην επαρχία για το πήγαινε- έλα των φροντιστηρίων, δεν θα δείξει καμία κατανόηση στα αιτήματά τους. Το ανάθεμα θα ρίξει. Το αντεπιχείρημα είναι γνωστό: Όταν κάποιοι άνθρωποι πεθαίνουν οι γιατροί του ΕΣΥ απεργούν, όταν κάποιοι προγραμμάτιζαν μήνες να φύγουν στο εξωτερικό οι πιλότοι απεργούν, όταν ... Άρα, να μην απεργήσουν ποτέ οι εκπαιδευτικοί, όταν με τα στοιχεία που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αλλάζουν άρδην ζητήματα προσλήψεων, ωραρίου, συνθηκών εργασίας (σύνθεση τμημάτων), ενώ ήδη συρρικνώθηκε ο μισθός τους; Και πότε είναι η καλύτερη περίοδος αν όχι η περίοδος άσκησης μέγιστης πίεσης, για την ικανοποίηση των αιτημάτων; Αυτά μπορεί να επικαλεστεί η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών.

Σε αυτούς λοιπόν και στους εκπροσώπους των κομμάτων που ήδη τοποθετήθηκαν στη βουλή, θα πω το αυτονόητο και ευχαρίστως να δεχθώ τον αντίλογό τους. Εξηγούμαι όμως: Ακόμη και ως σκέψη για συζήτηση, βλάπτει σοβαρά την ψυχολογία των υποψηφίων μαθητών για τις πανελλήνιες, η πιθανότητα απεργίας κατά τις ημέρες των εξετάσεων. Και επειδή είμαι πεπεισμένη ότι θα επικρατήσουν οι ψύχραιμοι και δεν θα υλοποιηθεί η απειλή, ας την αποσύρουν από τώρα. Κακό τους κάνει. Θα θυμηθούν όλοι οι αρθρογράφοι το μένος τους για τους ...κουρασμένους εκπαιδευτικούς των 3 ωρών τη μέρα, των συνεχών διακοπών, των 5.000 αποσπάσεων με ρουσφέτι εκτός των σχολείων (ήδη γράφεται στα «Νέα») και κάθε άλλου επιχειρήματος. Δεν τους συμφέρει η σύγκριση -σύγκρουση με την κοινωνία στο πιο ευαίσθητο σημείο της: Τις πανελλήνιες εξετάσεις των παιδιών ενός «δημόσιου» εκπαιδευτικού συστήματος το οποίο πληρώνουν αδρά οι γονείς τους, ακόμη και όταν δεν έχουν λεφτά, προκειμένου να τους μη στερήσουν το δικαίωμα στην ευκαιρία, στο ψεύτικο όνειρο της μελλοντικής επιτυχίας και ευημερίας.

Οι εκπαιδευτικοί σε πάρα πολλά από τα αιτήματά τους έχουν δίκαιο. Και εάν δεν έχουν σε κάποια από αυτά, είναι τόσο βίαιο το ξε-βόλεμά τους, που είναι απολύτως δικαιολογημένη κάθε αντίδραση. Με άλλα δεδομένα(ακόμη και στρεβλά) έστρωσαν τη ζωή τους και δρομολόγησαν τη ζωή τους και των παιδιών τους (είναι γνωστό ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι εκπαιδευτικοί κατευθύνουν τα παιδιά τους στην εκπαίδευση για γρήγορο διορισμό και ...ασφάλεια, που τώρα ξεθεμελιώνονται και τα δυο). Ναι, να αντιδράσουν. Να απεργήσουν πριν από τις εξετάσεις των πανελληνίων και εάν χρειαστεί, να αναπληρώσουν μετά. Να απεργήσουν εδώ και τώρα, ζητώντας αναβολή της συζήτησης του νομοσχεδίου για να ολοκληρωθεί η διαβούλευση, μέχρι το προσεχές φθινόπωρο. Η κ. Διαμαντοπούλου, όντως χρεώνεται την έλλειψη διαβούλευσης, τον κίνδυνο να τινάξει τις πανελλήνιες εξετάσεις στον αέρα, ή να καταθέσει το νομοσχέδιο μέσα στο καλοκαίρι προκειμένου να κάμψει τις αντιδράσεις. Χρεώνονται όμως και τα άλλα κόμματα λαϊκισμό. Γιατί είναι κακό να είναι υποχρεωτική η 3της παραμονή στις μοριοδοτούμενες αδρά ακριτικές περιοχές που υποστήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν χρειάζονται εκπαιδευτικοί σε αυτές τις περιοχές ή μήπως όσο υπάρχουν εξαιρέσεις δεν τις χρησιμοποιούν οι κυβερνήσεις για την εκλογική τους πελατεία καθώς αυτή και μόρια μαζεύει και στα εκλογικά γραφεία βουλευτών είναι αποσπασμένη; Η το άλλο που υποστήριξε το ΚΚΕ, χωρίς καμία εξαίρεση αξιολόγησης, όλοι εδώ και τώρα μονιμοποίηση...

Ο λαϊκισμός δεν ταιριάζει στη νοήμονα Αριστερά. Ας μη λησμονά, ότι στο υποβαθμισμένο σχολείο, τα παιδιά των φτωχών πηγαίνουν. Των πλουσίων επιλέγουν τα ιδιωτικά, όπου παρ΄ ότι σταθερά ξεπερνούν τα 22 άτομα οι τάξεις, γίνεται καλύτερο μάθημα (ως γενικός κανόνας) από ότι στα δημόσια. Και αυτό το γνωρίζουν όλοι... Χρειάζεται σε αυτή τη ζωή η ρημάδα η αξιολόγηση!