Η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης και στο ΔΝΤ είναι μονόδρομος; Αν ναι, δείτε τι θα συμβεί

Υπογραφή: Χρήστος Καψάλης

Ας μην δαιμονοποιούμε το ΔΝΤ ζήτησαν σε δηλώσεις τους τόσο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος όσο και η παρ'ολίγον πρόεδρος της ΝΔ Ντόρα Μπακογιάννη. Εντάξει λοιπόν, ας μην το δαιμονοποιήσουμε μια και έχει και σοσιαλιστή πρόεδρο (τον κ. Στρος Καν). Μας επιτρέπετε να δαιμονοποιήσουμε τουλάχιστον τους εταίρους μας στην Ε.Ε. που επιχειρούν να κερδοσκοπήσουν σε βάρος μας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δανεισμός με επιτόκια αγοράς είναι αδύνατον να μας βγάλει από τον φαύλο κύκλο χρέους-ελλειμμάτων-ύφεσης-φτώχειας;

Μας λένε ότι η προσφυγή στον μηχανισμό στήριξης και το ΔΝΤ είναι μονόδρομος. Και ίσως να είναι. Δεν πρέπει όμως να γνωρίζουμε που οδηγεί αυτός ο μονόδρομος;

Ας δούμε ορισμένα στοιχεία:

-Η αγοραστική δύναμη του μέσου έλληνα μέχρι προσφάτως αντιστοιχούσε στο 70% του μέσου ευρωπαίου. Με την απώλεια του 25% της αγοραστικής δύναμης (μετά την επιβολή των μέτρων που έχουν επιβληθεί και θα επιβληθούν για το 2010 και των επιπτώσεών τους), όπως η ίδια η κυβέρνηση υπολογίζει, η αγοραστική δύναμη του μέσου Έλληνα θα μειωθεί στο 50% του μέσου Ευρωπαίου. Μετά τα νέα μέτρα που θα επιβληθούν τουλάχιστον το 2011 και το 2012, πόσο ακόμη θα υποχωρήσει η αγοραστική δύναμη μας; Ποιο νέο ποσοστό μείωσης θεωρείται ανεκτό; Και πως είναι δυνατόν να περιμένουμε ανάπτυξη όταν η συνεχής μείωση της αγοραστικής δύναμης θα οδηγεί αναπόφευκτα σε στραγγαλισμό της αγοράς, νέες απολύσεις και νέο κλείσιμο επιχειρήσεων;

-Σύμφωνα με στοιχεία του ΕΛΙΑΜΕΠ το 20% των Ελλήνων ζει ήδη κάτω από τα ευρωπαϊκά όρια φτώχειας. Λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερόμενα στοιχεία, τις δεκάδες χιλιάδες απολύσεων που αναμένονται, την αναμενόμενη ραγδαία έκρηξη της ανεργίας, το ποσοστό αυτό θα ξεπεράσει ή όχι, κατά την επόμενη διετία, το 30% ή και το 40%;

-Στο πλαίσιο της «εσωτερικής υποτίμησης» που μας ζήτησαν οι ευρωπαίοι εταίροι και το ΔΝΤ, θα πρέπει να αποπληρώνουμε κάθε χρόνο το 8% του χρέους μας. Δηλαδή 25 -30 δις από τον προϋπολογισμό θα πηγαίνουν ετησίως για αποπληρωμή του χρέους. (Και μόνο αυτό το στοιχείο δείχνει ότι οδηγούμαστε σε υπερδεκαετή σκληρή λιτότητα ακόμη κι αν επιβεβαιωθούν οι πλέον αισιόδοξες προβλέψεις ότι η ύφεση θα διαρκέσει μόνο μία διετία). Αλλά δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό, αφού οι ετήσιοι τόκοι φτάνουν το 50% του ήδη μεγάλου (13.5% σύμφωνα με νεότερα στοιχεία της eurostat) ελλείμματος της χώρας!

Παράλληλα είναι βέβαιο ότι το χρέος θα αυξάνεται τουλάχιστον κατά την επόμενη τριετία, αφού ο συνεχής δανεισμός και μάλιστα με υψηλά επιτόκια, με παράλληλη ύφεση δεν μπορεί να οδηγήσει σε άλλο αποτέλεσμα. Σε πόσα χρόνια λοιπόν και πως θα αποπληρωθεί το χρέος; Και σε ποιες συνθήκες φτώχειας θα οδηγηθούν οι Έλληνες για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος; Πόσες άλλες θυσίες (μήπως και περιορισμό των δημοκρατικών και συνταγματικών δικαιωμάτων;) θα απαιτήσουν οι εταίροι και δανειστές μας;

Αν μάλιστα σκεφτούμε ότι από το 2000 έως το 2009 πληρώσαμε 450 δις για εξυπηρέτηση του χρέους (ενώ δανειζόμασταν με πολύ χαμηλά επιτόκια) αλλά το χρέος αυξήθηκε τραγικά (κατά 155 δις), αντί να μειωθεί τότε είναι εύκολο να αντιληφθούμε ότι εισερχόμαστε σε μία μαύρη τρύπα υψηλών επιτοκίων δανεισμού, χρέους, ελλειμμάτων, ύφεσης, απολύσεων, ανεργίας, που μοιραία δημιουργούν σε συνθήκες καθοδικής περιδίνησης (κοινώς ρουφήχτρας)...

-Όπως λένε οι «φίλοι» μας στην Ε.Ε. -και σε αυτό δεν έχουν άδικο- στην Ελλάδα υπάρχει δημόσια φτώχεια και ιδιωτικός πλούτος (προφανώς από κάθε είδους παράνομες συναλλαγές και λαμογιές). Μάλιστα η κυβέρνηση δέχεται ότι η διαφορά επίσημου και πραγματικού ΑΕΠ αγγίζει το 40%, αν και έρευνα του Παντείου πανεπιστημίου μιλάει για αρκετά μεγαλύτερο ποσοστό διαφοράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι ετησίως τα έσοδα της διαφθοράς (όλων των ειδών και κατηγοριών) υπολογίζονται σε 50 δις (όσο ο προϋπολογισμός της χώρας)...

Τι θα συμβεί λοιπόν με το σύνολο των μέτρων που θα επιβληθούν; Ποιοι θα επιβαρυνθούν; Ποιοι θα αντιμετωπίσουν το φάσμα της φτώχειας; Ποιοι θα αναγκαστούν να ζήσουν κάτω από αυτό; Προφανώς όχι όσοι έχουν καρπωθεί και συνεχίζουν να καρπώνονται τα προϊόντα διαφθοράς και είναι κάτοχοι του άδηλου - ιδιωτικού και παρανόμως αποκτηθέντα πλούτου...