Υπογραφή:Αθανασία Μπαξεβάνη
Είναι δυνατόν τόσα «μέτωπα πολέμου» σε όλο τον πλανήτη και η ειρηνική Ελλαδίτσα να είναι μέσα στις 5 χώρες που αποτελούν τους μεγαλύτερους εισαγωγείς συμβατικών όπλων παγκοσμίως κατά την τελευταία πενταετία; Δηλαδή, την πενταετία που βούλιαξε σε επίπεδο δημοσιονομικού ελλείμματος! Και ύστερα ψάχνουμε, πού και πώς φαγώθηκαν τα λεφτά και ενοχοποιούμε τις υπερωρίες των δημοσίων υπαλλήλων... Αυτό όμως που δεν κατάλαβα (και το δημοσιεύω αυτούσιο μήπως και καταλάβετε εσείς και μου το εξηγήσετε), είναι πώς αιτιολόγησε ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος, τις συνεχιζόμενες υπέρογκες δαπάνες της χώρας για εξοπλισμούς, εκ μέρους της παρούσας κυβέρνησης. Ακριβώς αυτό το ερώτημα του τέθηκε κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου και αφού πρώτα ο ίδιος αποκάλυψε ότι 6 δις θα διατεθούν για την εθνική άμυνα μόνο το 2010 (2,8% του ΑΕΠ!) εξήγησε μετά, γιατί αυτό είναι αναπόφευκτο. Ή τουλάχιστον αυτό κατάλαβα...
Απολύτως κατανοητά είναι αντιθέτως, τα στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), που περιλαμβάνουν την Ελλάδα στην πεντάδα υπερ-εξοπλισμών μαζί με την Κίνα, την Ινδία, τη Νότιο Κορέα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Και επειδή οι τελευταίες συνομιλίες του Έλληνα πρωθυπουργού με τους κ.κ. Σαρκοζί και Μέρκελ καθόλου άσχετες δεν είναι με την αγορά νέων εξοπλισμών από τις χώρες τους, να προσθέσουμε πληροφοριακά ότι τρίτη παγκοσμίως στις πωλήσεις όπλων είναι η Γερμανία, στην οποία αναλογεί ένα 11% των παγκοσμίων πωλήσεων και τέταρτη η Γαλλία, με ένα ποσοστό 8%. Δηλαδή , οι πρωθυπουργοί, εργάζονται ως «ντίλερ» των βιομηχανιών όπλων των χωρών τους, στο όνομα της εξασφάλισης θέσεων εργασίας στις χώρες τους και εξαρτούν την εξωτερική πολιτική τους από τις αγορές όπλων (βλέπε Ελλάδα). Γι΄ αυτό είναι και προ των «θυρών» η αγορά νέων γαλλικών φρεγατών με διαδικασίες για τις οποίες κάνουν ενδιαφέρουσες δηλώσεις, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Π. Λαφαζάνης, Θ. Δρούτσας.
Προηγείται όμως η απάντηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Βενιζέλου στο ερώτημα που του ετέθη σε εκδήλωση, γιατί δεν μειώνουμε τους εξοπλισμούς για να ελαφρύνουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα. Διαβάστε την αυτούσια:
«Πράγματι η Ελλάδα βαρύνεται με το κόστος εξοπλισμών που απορρέουν από το γεγονός της τουρκικής απειλής, διότι η διάταξη των δυνάμεών μας θεμελιώνεται σε μια εκτίμηση απειλής που έχει ένα και μόνο όνομα: Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειος, Έβρος, ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είναι προφανές ότι δε μπόρεσε η Ευρωπαϊκή Ένωση να δώσει απάντηση στο πρόβλημα ασφάλειας της χώρας και υπό την έννοια αυτή, η βασική ιστορική παραδοχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή του 1974-1975 δεν έχει ως τώρα επαληθευθεί. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα ήμασταν καλύτερα αν δεν ήμασταν μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν έχει επαληθευθεί η ιστορική παραδοχή της χώρας με την ένταξή της στο ΝΑΤΟ το 1952, διότι μια σύμμαχη χώρα η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της οποίας την ευρωπαϊκή προοπτική στηρίζουμε, συνιστά για μας ένα πρόβλημα το οποίο πρέπει να το θέτουμε πάντα με ειλικρινείς όρους, με φιλική διάθεση, με στρατηγική ψυχραιμία αλλά χωρίς διολισθήσεις, χωρίς επαναπαύσεις και χωρίς αφέλειες.
Πρέπει να είμαστε δημιουργικοί και αισιόδοξοι αλλά όχι αφελείς. Στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και της πολιτικής άμυνας, η λεπτή απόσταση -το έχω ξαναπεί δημοσίως- μεταξύ της αισιοδοξίας και της αφέλειας, είναι το πεδίο στο οποίο κρίνεται το παν. Κρίνεται όλη η λεπτότητα των χειρισμών και όλη η στρατηγική μας.
Τώρα σε αριθμούς: Φέτος, το 2010, η επιβάρυνσή μας λόγω πληρωμών για δαπάνες αμυντικού εξοπλισμού είναι περίπου το 0,7% του ΑΕΠ, είναι 1.800 εκατομμύρια, 1,8 δις. Η επιβάρυνσή μας η δημοσιονομική λόγω παραλαβών, που είναι κρίσιμες τελικά για τον υπολογισμό του δημοσιονομικού ελλείμματος σύμφωνα με τους κανόνες της Eurostat είναι ακριβώς 1% του ΑΕΠ.
Βεβαίως υπάρχουν και οι λειτουργικές δαπάνες, υπάρχουν και οι δαπάνες των αποδοχών του στρατιωτικού προσωπικού οι οποίες διαμορφώνουν ένα συνολικό προϋπολογισμό της τάξεως των 6 δις, δηλαδή του 2,8% του ΑΕΠ. Αυτή είναι η κατάσταση της χώρας. Και πιστεύω ότι εάν αναληφθούν οι πρωτοβουλίες εντεταγμένες σε μια στρατηγική με διάθεση υπέρβασης αλλά χωρίς αφέλεια όπως προσδιόρισα το πεδίο προηγουμένως, μπορούμε να υπολογίζουμε κάποια στιγμή σε μια αλλαγή των συνθηκών και άρα σε μια αλλαγή των εκτιμήσεων σε σχέση με την απειλή και σε σχέση με τους εξοπλισμούς. Δεν είναι εύκολο αυτό, όσο και αν κινηθούν γρήγορα τα πράγματα, όσο και αν κινηθούν με διάθεση υπέρβασης τα πράγματα.
Άρα για κάποια χρόνια, πρέπει να συμβιώσουμε με μια κατάσταση την οποία θέλουμε να εκλογικεύσουμε, θέλουμε να καταστήσουμε διαφανή και γι 'αυτό επαναξιολογούμε τα πάντα, γι 'αυτό είμαστε πάρα πολύ επιφυλακτικοί. Θα μου πείτε, όταν με μια απόφαση μπορείς ν' αυξάνεις τη δαπάνη ή να τη μειώνεις κατά 500 εκατομμύρια ή κατά 1 δισ., η απόφαση αυτή είναι μια πάρα πολύ δύσκολη απόφαση. Και δεν έχεις άλλες εγγυήσεις ορθολογικότητας και διαφάνειας από τις διαδικαστικές εγγυήσεις τελικά.
Γι' αυτό επιμένουμε στην ανάγκη να ενημερώνεται για όλα η Βουλή, γι' αυτό εφαρμόζουμε κανόνες διαφάνειας οι οποίοι φέρνουν τα πάντα στην επιφάνεια, γι' αυτό εφαρμόζουμε τον κώδικα δεοντολογίας στον οποίο έχω αναφερθεί και αυτό το εφαρμόζουμε και στα μεγάλα και στα μικρά. Το εφαρμόζουμε και στην υπόθεση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και των υποβρυχίων που συμπαράγουν οι Γερμανοί, διότι έπρεπε πρωτίστως να λύσουμε ένα πρόβλημα που λέγεται «ναυπηγεία», στη συνέχεια ένα πρόβλημα που λέγεται «χρονοδιάγραμμα παραλαβών υποβρυχίων» επιτέλους από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό που τα έχε παραγγείλει από το 2000, έχει πληρώσει 2.033.000.000 και δεν έχει παραλάβει τίποτε και λόγω της κρίσης που είχε εκραγεί και που βρισκόταν σε εξέλιξη, δεν είχε και προοπτική να παραλάβει τίποτα. Κι έπρεπε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα.
Εάν αυτό ασκεί μια άμεση ή έμμεση επιρροή στις ελληνογερμανικές σχέσεις δεν το ξέρω, δεν το βλέπω. Πρέπει όμως κι εκεί να καταπολεμήσουμε τα στερεότυπα. Αλίμονο αν αφεθούμε στην αποδοχή του στερεοτύπου ότι υπάρχει μια σύγκρουση νοοτροπιών, ότι υπάρχει μια σύγκρουση εθνικών ταυτοτήτων, ότι υπάρχει ένας πολιτιστικός επικοινωνιακός και τελικά δημοσιονομικός πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας. Αυτό θα ήταν μια αφελής, παιδική και τελικά εσφαλμένη και επιβλαβής προσέγγιση».
Τι κατάλαβα εγώ; Ότι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε αγοράζοντας και νέα όπλα, ανεξαρτήτως του οικονομικού τιμήματος. Απόδειξη, η αγορά των γαλλικών φρεγατών. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κ.κ. Π.Λαφαζάνης και Θ. Δρούτσας, έκαναν δηλώσει μετά την απάντηση του υπουργού Εθνικής Άμυνας: «Θεωρούμε απαράδεκτο, αδιανόητο και προκλητικό η κυβέρνηση, ιδιαίτερα σε μια ώρα που ο ελληνικός λαός υφίσταται μια πρωτοφανή εισοδηματική λεηλασία, να εμμένει στην αγορά πανάκριβων, δυσθεώρατου ύψους, εξοπλισμών, οι οποίοι μάλιστα γίνονται με ανάθεση, χωρίς καμία διαγωνιστική διαδικασία και ακόμα χειρότερα χωρίς καμία δικαιολόγηση της σκοπιμότητάς τους. Όπως απαράδεκτο και αδιανόητο είναι η κυβέρνηση να αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να αγοράσει εν μέσω, μάλιστα, δημοσιονομικής κρίσης και νέα μαχητικά αεροσκάφη, χωρίς ιδιαίτερη εξήγηση για την τυχόν ανάγκη που τα επιβάλλει.
Είναι βέβαιον ότι με την αγορά φρεγατών «αγοράζουμε» ενδεχομένως την γαλλική «αλληλεγγύη» στη δημοσιονομική στήριξη της χώρας, άλλα βέβαιον, είναι, επίσης, ότι τέτοιου είδους αδιαφανείς συναλλαγές και «πελατειακές» λογικές προς τις «ισχυρές» χώρες συνιστούν ένα ατελείωτο φαύλο κύκλο καταλήστευσης του ελληνικού λαού και της χώρας».
Ύστερα πάμε να περιορίσουμε το δημοσιονομικό έλλειμμα, κόβοντας ποσοστό επι των υπερωριών των καθαριστριών του Δημοσίου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου